Het stond zo’n beetje in elke kaart die we kregen. Na de ‘Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon/dochter …’ en wat sociaal wenselijke vragen, als afsluiter van de kaart: “Geniet ervan! Groetjes, …” Hartstikke lief bedoeld natuurlijk, dat begrijp ik achteraf ook wel. Maar eerlijk?
Ik werd er gek van! Hoezo genieten!? Wáárvan?!
Mijn lijf deed zeer, mijn hoofd ontplofte al als iemand vroeg wat ik wilde eten. Ik lekte aan alle kanten, mijn tieten deden ineens mega pijn, naweeën, de baby huilde mijn inziens behoorlijk veel, mijn moeder woonde veel te ver weg om er voor me te zijn, en iedereen wilde op visite komen terwijl ik met een dekentje op de bank wilde kruipen en vooral gewoon wilde begrijpen hoe die baby werkte!! Want ik snapte er eerlijk gezegd vrij weinig van, en ik werkte al jaren in de kinderopvang. Maarja, daar zat er altijd een schriftje bij waarin stond wat kleine Pietje en Marietje fijn vonden op welke tijd. Ik wilde ook een schriftje!!
Toen ik van de week dan ook een kraamvrouw sprak die er totaal niet van kon genieten,
begreep ik dat als geen ander. Fijn voor haar, want ik kon haar geruststellen en vertellen dat het allemaal wel beter wordt. Maar tegelijkertijd deed het me ook verdriet, want dit is niet een op zichzelf staande casus. Zoveel vrouwen en moeders, mannen en vaders hoor ik het zeggen. “Ik kan niet wachten tot hij/zij groter is” of “dat genieten komt later wel, dat weet ik ook wel dus we bikkelen hier even doorheen”.
Wat als iemand dat tegen jou zou zeggen, aan het begin van jullie relatie?
’Ik vind het heel leuk met je hoor, het is dat ik weet dat het later beter word dus ik bikkel hier wel even doorheen’ Wat zou je doen? Nam je hier dan genoegen mee? Of ging je op zoek naar iemand die je wel vanaf minuut 1 leuk vind? Dat verdien je verdorie toch??
Je kindje heeft de keuze niet om op zoek te gaan naar een ouder die er niet zo instaat. Die heeft er maar mee te dealen…
Dat deed me terugdenken aan de Corona-periode, toen niemand aan het werk mocht en iedereen noodgedwongen thuis aan het werk was of thuis zat. Het is niet bepaald een glansperiode uit onze geschiedenis, maar er was 1 ding significant anders. Er was rust. Er was rust en er waren ook baby’s. Er was rust en er waren baby’s en van die baby’s werd genóten. Overal. In elk gezin waar ik kwam werden de baby’s geknuffeld, vastgehouden, geaaid, bekeken, gekoesterd en bewonderd.
Werk? Voorlopig niet. Visite? Beginnen we maar niet aan.
Dat laatste was het meest verdrietige, maar de rest? De borstvoeding liep in die periode in bijna alle kraamgezinnen veel beter. Ouders waren niet gestresst, en kindjes dus ook niet. Er was verder ook niets te doen, dus meer dan je bezig houden met je kindje deed je ook niet. En dát is het grote verschil… Je deed er in die periode niets naast. Want dat mocht niet.
Sinds alles weer ‘normaal’ is, zijn we ook ons haastige leven weer in gestapt. Kraamvisite is weer normaal, terug gaan naar je werk na je verlof ook. Maar vanaf het moment dat de baby is geboren, begint de klok alweer te tikken. “Nog zoveel weken en dan moet ik weer werken. Ik hoop dat de nachten voor die tijd beter zijn. Ik hoop dat ik dan een beetje ritme in de dag heb want wat moet ik anders aan de opvang doorgeven? Ik hoop dat hij/zij dan in zijn eigen bedje slaapt, want iemand anders kan toch niet ook 2 uur met hem/haar wandelen?”
Wat als je na de geboorte van je kindje pas weer hoeft te gaan werken als je er zin in hebt?
Stel je voor dat je alle tijd van de wereld zou krijgen, dan zou het toch al veel makkelijker zijn? Geen druk om weer te gaan presteren voor je er aan toe bent, maar alle tijd om je kindje de rustige start te geven die hij/zij verdiend. Om jezelf de kans te geven om te herstellen van je bevalling zonder dat je alweer met een MaxiCosi hoeft te slepen van en naar de opvang… En als er dan ook nog ‘een schriftje’ bij zou zitten!? Waardoor je begrijpt waarom je kindje huilt, wanneer hij/zij moet eten, waar je kindje het beste slaapt, of je kunt verwennen, slechte gewoontes aan kunt leren en hoe je ervoor zorgt dat je een lief en sociaal kind krijgt…
Dat werk kan ik niet voor je veranderen. De verlofregeling is zoals hij is.
Maar dat schriftje, dat heb ik wel voor je. Zodat je de eerste periode met je kindje niet door hoeft ‘te bikkelen’. Zodat je weet wat je kindje van je wil en van je nodig heeft, en je daardoor dus meer kunt genieten van je kindje. Ook in die eerste periode. En ja, dan nog baal je af en toe van alles wat het zorgen voor een kindje van je vraagt. Dan nog denk je af en toe ‘waar ben ik aan begonnen’. Maar je hebt wel de rust om er tussendoor echt van te genieten, en dat is weer fijn voor iedereen die dat op een kaartje schrijft omdat je die geen slechte dingen toewenst 😉.