Broers en zussen, tips en trics

 

Ooh wat gaaf! Na een (hopelijk 😉) heerlijke periode met jullie eerste kind(eren) komt er weer kleintje bij. Jullie weten inmiddels hoe leuk het kan zijn, dus dat het nog een keer gelukt is en mag gaan gebeuren is natuurlijk super.

Meestal wachten de ouders de eerste spannende periode even af, en dan wordt het wereldkundig gemaakt. Afhankelijk van de leeftijd van de oudere kinderen zullen ze heel enthousiast (YES!!), enigszins terughoudend (waarom?!), lichtelijk geïrriteerd (Jemig! Nog 1?! 😡) of zelfs helemaal niet (als ze te jong zijn bevoordeeld 👶🏼) reageren op dit nieuws.

En dan begint het. Het grote voorbereiden op de gezinsuitbreiding, en het langzaam laten wennen aan het idee. Familie en vrienden reageren (hopelijk 🤪) allemaal enthousiast op het nieuws, en zij reageren met dit nieuws ook naar de oudere kind(eren). Enkele reacties die ik wel eens voorbij heb horen komen:

‘Wat leuk dat je een broertje of zusje krijgt! Kun je lekker met je broertje of zusje spelen!’

Of deze; ‘Nou dat zal wel wennen zijn voor je hoor, niet meer papa/mama voor jou alleen’ of ook een leuke; ‘Wat gezellig voor je, een lief zusje/broertje om alles mee te delen en samen te doen! Dan ben je nooit meer alleen!’

Al deze reacties worden gegeven vol enthousiasme en liefde. Het kan er wel voor zorgen dat jullie kind er wat van gaat vinden. Want wat is nu precies de boodschap die het kind oppakt uit deze reacties? Ik ben nooit meer alleen, ik moet samen delen, ik moet er aan wennen maar ik kan wel lekker samen spelen. Het schept bepaalde verwachtingen…

Dan komen de veranderingen in huis. Er moet misschien geschoven worden met kamers. Er word een plekje klaar gemaakt in een slaapkamer voor de baby. Meubeltjes, behangen, spulletjes, best veel. Dan ook in de woonkamer. Een box, een kinderstoel, een kinderwagen, een schommelstoeltje, wauw… Allemaal voor de baby?!

Het is best veel eigenlijk he, als je het zo opsomt achter elkaar. Is het dan gedoemd te mislukken? Welnee!! Hieronder een aantal tips en trics om de kraamweek en de periode daarna zo relaxt mogelijk te laten verlopen.

Kinderen doen het goed op voorspelbaarheid, ritme en regelmaat.

Willen jullie de oudere kinderen van kamer laten veranderen? Doe dit dan als eerste. Koppel het niet perse aan de komst van de baby, maar bijvoorbeeld aan het feit dat ze groter zijn geworden. Neem de tijd om ze eraan te laten wennen. Nieuwe kamer èn een groter bed? Misschien eerst het vertrouwde bed in de nieuwe kamer. Samen nieuw beddengoed uitkiezen voor het nieuwe bed, en dan de keuze geven. ‘Wil je in je oude of in je nieuwe bed slapen?’ Willen ze in de nieuwe? Top! Liever in de oude? Ook prima! Geef het tijd, het komt echt vanzelf goed. Voorlezen in het nieuwe bed, even samen erin liggen, het zijn allemaal kleine dingetjes die het makkelijker maken voor jullie oudere kind.

Als alles dan klaar is en de baby word geboren, laat dan de voorspelbaarheid, ritme en regelmaat ook zoveel mogelijk doorlopen. Dagen naar school, de opvang of opa en oma? Lekker door laten gaan. Dat zijn de dagen waarop jullie even ongestoord met de baby bezig kunnen zijn, en het oudere kind juist even niet met de baby ‘geconfronteerd’ hoeft te worden. Even lekker zijn/haar eigen ding doen, hoe lekker is dat? Een win-win situatie, voor alle partijen.

Maar moet je je kind dan niet juist betrekken bij alles wat er met de baby gebeurd?

Dat helpt toch om goed te hechten enzo? En voor minder jaloezie? Buiten de momenten dat jullie kind naar school of opvang is, is er waarschijnlijk nog tijd genoeg om ergens mee te helpen. De ervaring leert dat ze het allemaal heel leuk vinden, maar dat de aandacht ook snel weer naar iets anders gaat. Dus maak je er van te voren niet te druk om. Willen ze helpen? Tof! Geen zin of snel weer afgeleid? Prima!
Dingen waarmee ze dan kunnen helpen?
Iets aangeven als jij met de baby op de bank zit of bezig bent. Een spuugdoekje, een luiertje, een glas water, enz.
Helpen met verschonen, hoewel ze de luiers vaak heel smerig vinden 🤢😂. Maar bijvoorbeeld het uit- en aantrekken van de sokjes, haartjes kammen met een zacht borsteltje, of als ze groter zijn het vastmaken van (druk)knoopjes.
Ook het maken van iets lekkers voor mama, papa of de visite is leuk. De ‘dip-en-draai-techniek’ met de beschuiten is heel fijn om ze mee te laten helpen (jij smeert boter, je oudste dipt de beschuit met de beboterde kant in een bakje met muisjes, even heen en weer draaien en dan hup op een schoteltje). Nooit teveel muisjes op de beschuit (en over de vloer 😖), en heel leuk om mee te helpen. Iets snijden voor het avondeten kan soms ook, of verschillende soorten fruit in een bakje doen met wat muisjes erover. Benoem tijdens dit soort activiteiten dat je het leuk vindt dat de oudste je helpt, dat is altijd leuk om te horen!
Hebben ze geen interesse? Ook prima. Want als ik dan even terugkoppel naar het eerdere stukje, over de verwachtingen die geschept worden;

‘Wat leuk een broertje of zusje! Iemand om mee te spelen!’

Dan valt dat in de realiteit misschien best een beetje tegen;
het slaapt, het ligt bij mama, het huilt, het ligt bij papa, het slaapt veel, papa en mama zijn er heel druk mee, ik moet er zachtjes mee doen, en ik kan er helemaal niet mee spelen!
Heel eerlijk? Daar zou ik ook snel klaar mee zijn 😉😂.
Praat hier dus ook gewoon over tijdens de zwangerschap. Maak er niet aldoor een ‘unicorn-met-regenboog-en-glitter-voorstelling’ van, want dat is het niet de hele tijd. In ieder geval niet voor jullie eerste kind(eren).
Mijn middelste was 1,5 jaar oud toen de jongste geboren werd. Ze begreep er geen reet van, en ik vond haar ineens een ongeleid projectiel in huis bij die kleine baby 😱🐘. Zij heeft toen een paar nachten bij opa en oma gelogeerd, en kwam overdag gezellig hier thuis. De oudste was toen 5 en ging al naar school. Hij mocht kiezen of hij thuis wilde slapen of bij opa en oma, en dat wisselde per dag. Heel relaxt, en we zijn gewoon een heel hecht gezin geworden 😉.

Strijd

En ja, er komt in bijna alle gezinnen een moment dat de grote broer of zus even ‘de kont tegen de krib gooit’, of ‘de hakken in het zand’, net wat je gewend bent. Logisch, zeker als je het bovenstaande verhaal in acht neemt. Maar wat dan? Regels zijn regels, en uiteraard mag er vaak iets meer, en is het gewoon een beetje feest omdat de baby is geboren. Moet dan alles maar kunnen? Denk het niet.
Behandel de oudste gewoon zoals je anders ook deed, ook als de kraamverzorgster erbij is. Wij schrikken daar niet van, en we hebben alles al een keer gezien. Zolang je je kinderen niet bont en blauw slaat en wij ons geen zorgen hoeven te maken over de veiligheid bellen we ook niet met Veilig Thuis 😉. Bespreek het anders eens met je kraamverzorgende, we hebben jaren ervaring en een heleboel tips om jullie te helpen de kleine te integreren in het gezin.

Is de oudste tijden de (borst)voeding aan het uitproberen?

Dan is de beste tip: afkoppelen (of de fles eruit) -> ouder kind aanpakken -> en dan de baby door voeden. Zo weet de oudste binnen no-time dat de voedingsmomenten geen momenten zijn om de boel af te breken. Naderhand er over praten of straffen is leuk, maar dat werkt helaas niet. Er zijn heel veel leuke tips en activiteiten die jullie oudste kind kan doen tijdens de voedingsmomenten. Jullie kunnen samen een boekje lezen, of een simpel spelletje doen aan tafel of op de bank. Je kan ook een mandje vullen met simpele spelletjes, knutseldingetjes of speelgoed dat je kind alleen tijdens de borstvoeding mag gebruiken.
Of doe zoals ik deed, en zet de TV soms even lekker aan. ‘Als papa of mama gaat voeden mag jij even een filmpje kijken’ 📺 Het hoeft niet continue heel pedagogisch hè, die lat mag best wat lager 😉.

Benoemen dat de baby even moet wachten

Dit is echt een hele goede. In die eerste dagen na de geboorte zijn jullie beide erg gericht op de kleine. Logisch, en heel goed en noodzakelijk. Maar tegen het einde van de kraamweek, als jullie je weer wat fitter voelen, dan is er vaak ook weer wat tijd voor de oudste(n). En net als jullie halverwege een spelletje/puzzel/tekening zijn, begint de baby te huilen. De eerste reactie is opspringen en hup naar die kleine, maar wacht heel even.
Zeg even hardop ‘ik hoor je, maar je moet heel even wachten. Ik ben nu even met je grote broer/zus bezig’.
Misschien is je partner thuis en kan die de kleine even pakken. En anders wacht je nog zo’n 30 seconden, in ieder geval lang genoeg voor de oudste om het te verwerken. Als die dan nog niet zelf gezegd heeft ‘papa/mama, de baby huilt’, dan kun je zeggen dat je heel even bij de kleine gaat kijken en daarna weer terug komt. Of je vraagt je oudste mee om even samen te gaan kijken. Doe dit gewoon regelmatig een keer, want daar haalt je oudste zoveel liefde en waardering uit.
1 simpel zinnetje, en daarmee zeg je eigenlijk zoveel, was het altijd maar zo makkelijk hè? 😉❤️