Oorlogen, ruzies, familievete’s, vriendschappen naar de knoppen, onbegrip, boosheid, teleurstelling, schuldgevoel, schaamte, irritatie… Zomaar wat woorden die bij mensen opkomen als je zegt dat je eens even lekker wil discussiëren over het wel of niet geven van borstvoeding.
Door mijn werk kom ik er (ondanks dat bij mij ‘de dames’ al heel wat jaren nog droger zijn dan de gemiddelde woestijn 🤪) regelmatig mee in aanraking. Zowel met de melk, als met de borsten (dat laatste tot grote jaloezie van mijn man 😉😂).
Maargoed, als je ergens een hoop van de bovenstaande emoties mee op kan roepen dan is het wel met een discussie over borst- en flesvoeding. En naar mijn inzien begint dat allemaal met de zin die je nog steeds op heel veel plekken leest en tegenkomt:
“Borstvoeding is het beste voor je baby”
En heel eerlijk, ik ben het niet eens met deze zin. Niet als moeder van drie kinderen die alle soorten voeding heeft aangeboden, en ook niet als kraamverzorgende die vanuit haar beroep ‘pro-borstvoeding’ moet zijn. Want dat ben ik wel, pro-borstvoeding. En als je nu denkt “huh, je zegt net heel iets anders?!”, laat het me je dan uitleggen.
Als we de zin: ‘borstvoeding is het beste voor je baby’ nou eens zouden veranderen in de zin: ‘borstvoeding is de meest natuurlijke voeding voor je baby’… Hoe anders klinkt dat?
Want laten we eerlijk zijn, daarover hoeven we niet te discussiëren.
Mensenmelk is de meest natuurlijke keuze voor mensenbaby’s. De hele natuur werkt ook zo, want er is geen ander zoogdier op aarde dat zijn jong vrijwillig laat drinken bij een andere moeder. En al helemaal niet bij een dier wat we in een andere situatie zonder morren opeten. Zie je het al voor je? Een tijgerwelpje onder een antilope? Een luipaard in de buidel bij de kangoeroe? Nee he?
Dit omdat het totaal tegennatuurlijk is om je zoogdierenbaby niet te voeden met je eigen melk. Dat is nou eenmaal hoe het instinctief en in ons brein in elkaar zit.
“Maar stel nou dat het niet lukt, dan is kunstvoeding toch een prima alternatief??”
Ja, kunstvoeding is een prima alternatief. Maar niet het meest natuurlijke alternatief. En dus eigenlijk ook niet het beste alternatief.
“Huh?? Wat zeg je nou weer?! Is kunstvoeding niet het beste alternatief voor mijn baby?? Er is geen slechte kunstvoeding in Nederland te koop en er zijn heel veel kindjes groot op geworden!”
Klopt. Er word in Nederland geen slechte kunstvoeding verkocht. Er is bij wet vastgelegd wat er in mag en moet zitten, dus qua samenstelling zijn ze allemaal gelijk. Maar er is naast de standaard kunstvoeding nog een optie. De meest natuurlijke en daarmee een betere optie dan kunstvoeding. En dat is donormelk. Melk van een ander mens voor een mensenbaby wat jij als mens weer aan jou mensenbaby kunt geven.
“GATVERDAMME!!! Dat vind ik echt goor!! Wat een smerig idee!!”
Oke, je vind melk uit de tiet van een andere diersoort minder smerig dan de melk van je soortgenoot uit een veel schonere tiet? Melk die beter bij het immuunsysteem van je baby, de darmen van je baby en de ontwikkeling van je baby past dan welke melk dan ook, alleen omdat het uit een andere vrouw komt? En niet uit een dier in de wei? Die overigens door zijn eigen stront loopt te stampen en qua fysieke samenstelling heel anders in elkaar zit dan je lieve, kwetsbare, kostbare mensenbaby…
Wat is de wereld toch raar… Mijn inziens zou er echt veel meer begrip, kennis en mogelijkheden moeten zijn om donormelk te kunnen regelen voor je kind.
Dan nu de uitleg waarom ik niet tegen kunstvoeding ben.
Ik heb ooit gekraamd in een gezin, waarvan de moeder mij tijdens de intake zei: “Lin, ik wil dit keer ècht borstvoeding geven. Toen ik bij de eerste was gestopt heb ik daar later echt spijt van gehad. Dus je moet me helpen om vol te houden, je moet me helpen herinneren dat ik dit echt graag wil.”
En zo gezegd, zo gedaan. Er werd een lief klein kindje geboren, en de start met de borstvoeding was top. Binnen een uur aan de borst, de productie kwam goed op gang, kind hapte goed aan. Na een dag of wat toch een klein kloofje (door niet zorgvuldig aanleggen in de nacht 😉), maar ook over die hobbel hielp ik haar heen. Iedereen moedigde haar aan, dat het zo tof was dat ze borstvoeding gaf, en dat het haar zo goed af ging.
En op dag zes zat ze zomaar ineens, tijdens een voeding, stilletjes te snikken…
Ik schrok ervan, en vroeg haar wat er aan de hand was. “Ik weet dat ik dit graag wil, en ik vind het ook heel bijzonder enzo. En het lukt, daar moet ik blij mee zijn. Maar ik vind het gewoon echt niet leuk…” We hebben daarna een lang gesprek gehad over het intake gesprek, en dat ik degene moest zijn die haar door deze dip heen zou trekken. Maar toen ik haar aan het eind vroeg: “wat zou je nu het allerliefste doen?” zei ze: “een fles geven”
Toen heb ik op haar verzoek een flesje gemaakt, en terwijl zij die aan de kleine gaf zag ik ineens wat er gebeurde… Ze nam de baby op haar arm, en begon ertegen te praten. “Lekker hè, ja je kan ook uit een flesje drinken. Ik vind je zo lief, ik hou van jou!”
En toen bedacht ik me, dat ik haar dat nog geen een keer had zien doen die week.
Ja, ze gaf de borst, hielp met een boertje, verschoonde en knuffelde wel met haar kleintje, maar ècht contact maken, praten met de baby, dat had ze tot die tijd nog niet één keer gedaan. Echt niet. Het was me alleen niet opgevallen, omdat ik meestal bij haar zat tijdens de voedingen. Om te observeren of het goed ging, of omdat we gezellig zaten te kletsen. Maar tijdens een voeding ook echt aandacht hebben voor haar kindje, dat had ik nog niet gezien. En toen dacht ik bij mezelf
Weet je, borstvoeding is niet altijd het beste. Het is wel het meest natuurlijke, maar ‘het beste’ ga ik nooit meer zeggen.
Want een baby heeft niets aan een moeder die minstens 8x per dag denkt “ugh, daar gaan we weer…”. Een baby heeft niets aan een moeder die opziet tegen elke voeding, of die zichzelf compleet verliest in het plan dat ze gemaakt heeft maar waar ze ondanks alle inzet niet aan kan voldoen. Een baby heeft zijn ouders nodig. Warme lichamen om tegenaan te liggen, liefde, troost, aandacht en voeding. En welke voeding dat is, maakt mij in de basis dus geen reet uit. Als je er maar echt bent voor je kindje, want daar hebben ze meer aan dan aan plichtmatige borstvoeding… En als je dan toch zelf geen borstvoeding kan of wil geven, heb dan de ballen om te kiezen voor de melk die het beste bij je kindje past. En dat is eerst donormelk, en dan pas kunstvoeding.