Van de week liep ik met ons hondje van drie jaar oud door het park, en kwam ik iemand tegen met een jong hondje. Ik heb zelf een hond, en weet wat de juiste manier van benaderen is. ‘Niet vol erop duiken, maar het hondje rustig aan je laten ruiken en wennen voor je aanraakt en gaat aaien.’ Dus zat ik daar op mijn hurken rustig af te wachten tot de pup genoeg moed had verzameld om mij te begroeten.

In hetzelfde rondje door het park zag ik een moeder met een kinderwagen lopen. Het kindje van een jaar of anderhalf zat lekker om zich heen te kijken. Vanuit een andere richting kwam een stel, dat moeder en kind (waarschijnlijk) kenden. “Hooooooi!! Wat een weertje he? Lekker aan de wandel!? Hey kereltje (tegen het kindje), ben jij lekker met mama op stap?” Het jochie draaide zijn hoofdje weg. “Nou, ben je nou verlegen?? Dat is raar hoor, dat hoeft toch niet? Je weet toch wie we zijn??” En tegen moeder: “Is hij verlegen?? Vervelende fase hè? Gewoon niet teveel aan toe geven, dan is het zo over.”

En ineens vroeg ik me af, waarom doen we zo?

Waarom zijn we vol begrip voor een pup, die de wereld in zijn eigen tempo mag ontdekken, overal beschermd wordt en waar iedereen rekening mee houd? En waarom zijn we zo hard tegen onze kinderen??

Denk er maar eens over na: voor je over gaat op de aanschaf van een pup, mag je eerst langs bij de fokker. Om kennis te maken, maar vooral voor de fokker om in te schatten wat voor mens jij bent en of jij een pup van de fokker waard bent. Als je bent goed gekeurd en je je pup op mag halen, krijg je een hele lijst met tips en trucs mee. Over de eerste nachten, socialisatie, opvoeding en meer. En alles in die lijst is gericht op liefdevol omgaan met de pup, en hoe je je pup stabiel laat opgroeien zodat het geen angstig, verknipt beest wordt.

Bij ons stond erin: “Heel veel puppies janken ‘s nachts. Dat is omdat ze hun vertrouwde wereld missen, alles anders is geworden en ze erg moeten wennen.

Het allerbeste wat je kan doen is zorgen voor veilige hechting: wees aanwezig bij de pup.

Zorg dat je pup niet in paniek raakt en zorg voor vertrouwen. Zorg dat hij vertrouwd raakt met zijn omgeving en met jou. Een puppy zal nooit gaan huilen om jou te pesten of te manipuleren. Hij jankt omdat hij jou nodig heeft. Luister naar deze behoefte, het is ontzettend belangrijk. Wat is verkeerd advies? Bij het piepen of janken van je pup moet je hem negeren. Helaas kan dit advies veel schade veroorzaken bij je pup. Een ander veel gehoord advies is dat je pup het maar moet leren, en je hem moet laten huilen, piepen en janken. Dit is onzin en achterhaald.

Uiteraard hoef je, voor jij en je partner beslissen dat jullie graag een kindje willen, niet eerst ergens langs om te kijken of jullie goede ouders gaan zijn.

Hoewel dat soms geen overbodige stap zou zijn, maar iedereen heeft recht op een kind 🤔. Goed, dat is een andere discussie 😉, terug naar deze.

Belangrijk om te weten is dat de ‘puppy-fase’ van onze mensenbaby’s niet klaar is met zes maanden. Qua hersenontwikkeling zijn onze kinderen tot drie jaar nog puppy’s die veilige hechting nodig hebben. Zo lang!?!? Ja, zo lang.

Dus het hele ‘je kunt een baby tot zes maanden niet verwennen’ mag je rustig omdraaien naar ‘je kindje heeft je tot drie jaar keihard nodig’. Natuurlijk kun je je kindje voor die derde verjaardag al verwennen. Dus ga je ook opvoeden en leren dat ‘nee’ ook echt ‘nee’ is. Maar koppel dat alsjeblieft los van de aandacht die een kind nodig heeft in de nacht, om (weer) in slaap te komen, dat is geen verwennerij.

Dat is echt een basisbehoefte uit het brein!!

Daar hoef je je niet schuldig over te voelen, dat is gewoon wat er uit de wetenschappelijke onderzoeken komt. Net zoals dat eenkennigheid van een kind is niet iets dat je af moet leren, dat is een natuurlijk terughoudendheid die je kind vanzelf kwijt raakt als hij/zij veilig aan jou gehecht is. Diezelfde terughoudendheid zal je puberkind beschermen als er onder groepsdruk iets verwacht wordt waar hij/zij zich niet prettig bij voelt. 

Eigenlijk moeten we ons kind meer opvoeden met de liefde, het geduld, de zachtheid en empathie die we blijkbaar wel op kunnen roepen bij een pup, maar die we bij een kind weggemoffeld hebben ‘omdat we bang zijn ons kind te verwennen’…